Mokosz

„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” to kolejna książka z gatunku thriller, która skradła cały mój czas. Jest ona ciekawym portretem psychologicznym bohaterów.
Pewnego dnia w ogródku Eleny zostają odkryte zwłoki jej męża. To ona staje się główną podejrzaną. Jest osobą bardzo tajemniczą. Stroni od ludzi. Jedni mają ją za wiedźmę a inni za osobę, która potrafiła doprowadzić do samobójstwa męża. A jaka jest prawda? Tego próbuje dowiedzieć się Borys, prokurator „który jak sęp podskakuje dookoła konającego zwierzęcia”. Zadaje wiele pytań, które trochę drażnią Ellenę. Jest facetem z charakterem.
Ellena to postać, która intryguje od samego początku. Czytając miałam wrażenie, że raz jest ofiarą, a raz jednak winną. Nie byłam w stanie jej rozpracować. Do tego miała specyficzną teściową, z którą nie potrafiłam się zaprzyjaźnić. Ellena skrywała pewne rodzinne tajemnice. Jakie?
Autorka posiada ciekawy styl pisania. Charakterystyczny dla powieści pięknych, a nie dla thrillerów. Czasami poetycki.
„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” to książka nie tylko o kryminalnej zagadce, ale przede wszystkim świetna analiza psychologiczna bohaterów. Dodatkowo znajdziemy tutaj słowiańskie wierzenia. Tytułowy MOKOSZ to patronka kobiecej płodności i siły. Bogini przyrody.
„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” to książka, która zaspokoiła mój czytelniczy gust i bardzo ją polecam.

„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” to kolejna książka z gatunku thriller, która skradła cały mój czas. Jest ona ciekawym portretem psychologicznym bohaterów.
Pewnego dnia w ogródku Eleny zostają odkryte zwłoki jej męża. To ona staje się główną podejrzaną. Jest osobą bardzo tajemniczą. Stroni od ludzi. Jedni mają ją za wiedźmę a inni za osobę, która potrafiła doprowadzić do...

"Mokosz. Bogini mokrej ziemi" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Sokalskiej i muszę przyznać, że od razu udane. Historia a przedstawiona w książce mnie wciągnęła, przypadła mi do gustu i zachwyciła. Mimo iż spodziewałam się więcej połączeń i nawiązań do słowiańskich bóstw, to jednak ksiązką jestem zachwycona!
Od przeszłości nigdy nie będziemy w stanie się odciąć. Ona zawsze, w mniejszym, bądź większym stopniu nam towarzyszy. Dobitnie przekonała się o tym główna bohaterka powieści "Mokosz. Bogini mokrej ziemi", Elena. Kobieta znajduje w ogrodzie ciało swojego męża, a sprawę jego śmierci prowadzi skorumpowany prokurator Marian Borys, który zaczyna zagłębiać przeszłośc podejrzanej kobiety. Nie ma żadnych śladów, nie wiadomo kto, ani dlaczego pozbawił mężczyznę życia. Niemniej jednak prokuratura potrzebuje podejrzanego, potrzebuje winnego, którego będzie mogła skazać, aby z powodzeniem zakończyć sprawę. Idealnie nadaje się cicha i wycofana Elena, żona zmarłego, której przeszłość skrywa wiele tajemnic.Dodatkowo, każdy kto znał kobietę przedstawia ją jako inną osobę, jakby miała kilka osobowości, dlatego z czasem mężczyzna zaczyna się stopniowo do niej zbliżać
Dochodzi do tego, że skorumpowany prokurator, który miał za zadanie wskazać winnego śmierci zamożnego i odnoszącego sukcesy przedsiębiorcy, sam zaczyna ulegać urokowi Eleny, która intryguje całą okolicę. Chodzą pogłoski o jej licznych zdradach, inni uważają ją za wiedźmę, nigdy nie nawiązywała z nikim przyjaźni, a jak ktoś jest odoosobniony i tajemniczy, to wszyscy od razu uważają, że skrywa mroczne sekrety... Jakie? Czy to uda się odkryć prokuratowi...
Książka nie jest długa, dlatego czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. Mnie kryminalna zagadka, której nie było za jednak za dużo, wciągnęła. Podobały mi się również słowiańskie nawiązania, które sprawiły, że książkę czytało się z jeszcze większym zainteresowaniem!
Intrygująca i wciągająca, zdecydowanie godna polecenia i poświęcenia jej czasu. Ja jestem zdecydowanie na tak w stosunku do tego tytułu!

"Mokosz. Bogini mokrej ziemi" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Sokalskiej i muszę przyznać, że od razu udane. Historia a przedstawiona w książce mnie wciągnęła, przypadła mi do gustu i zachwyciła. Mimo iż spodziewałam się więcej połączeń i nawiązań do słowiańskich bóstw, to jednak ksiązką jestem zachwycona!
Od przeszłości nigdy nie będziemy w stanie się odciąć....

Siegnelam po książke ze wzgledu na jej tytul i opis sugerujacy nawiazanie do mitologii slowianskiej. Niestety pod tym wzgledem sie zawiodlam, nawiazania tyle co nic.

Natomiast co mnie mocno zaskoczylo to fantastyczny dobor słów i mozliwosc rozsmakowania się w historii za pomocą wysublimowanego słownictwa. Sama historia fabulanie nie porywa, wrecz jest nudna i przewidywalna ale sposób opowieści i kunszt językowy mocno mnie urzekł.

Jesli lubisz sie rozsmakowywac w literactwie i budowanie zdań to polecam. Fabularnie - niestety nie.

Siegnelam po książke ze wzgledu na jej tytul i opis sugerujacy nawiazanie do mitologii slowianskiej. Niestety pod tym wzgledem sie zawiodlam, nawiazania tyle co nic.

Natomiast co mnie mocno zaskoczylo to fantastyczny dobor słów i mozliwosc rozsmakowania się w historii za pomocą wysublimowanego słownictwa. Sama historia fabulanie nie porywa, wrecz jest nudna i przewidywalna...

„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” Anny Sokalskiej to moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, którym udowodniła, że do jej książek naprawdę warto wracać.

Fabuła książki utkana została z nielicznych dialogów, przemyśleń bohaterów, szczypty magii, słowiańskich wierzeń i zagadki kryminalnej, które absorbują czytelnika do tego stopnia, że nie jest on w stanie odłożyć książki na bok.

Panuje tutaj uczucie mroku, niepokoju i jest cała masa niedopowiedzeń. Główna bohaterka do samego końca pozostaje wielką niewiadomą i czytelnik sam nie wie, co tak naprawdę o niej myśleć. Bywają momenty, kiedy uważamy Elenę za ofiarę, ale i takie, kiedy myślimy, że faktycznie jest winna śmierci swojego męża. Jej przemyślenia, ale i cała historia, zmuszają nas do chwili zastanowienia i refleksji nad sensem ludzkiego życia. Autorka zgrabnie przemyca tutaj rozważania na temat roli kobiet w społeczeństwie, feminizmu, wpływu przeszłości na teraźniejszość, trudnego dzieciństwa i dysfunkcji społecznych. Uwierz, że nie przypuszczałam, aby można było w tak krótkiej formie zawrzeć tyle ważnych tematów i jeszcze okrasić je ciekawą zagadką kryminalną i wierzeniami słowiańskimi. Jednak Annie Sokalskiej się to udało i zrobiła to po mistrzowsku.

„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” to książka wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju. Zapewnia ogrom wrażeń, inspiruje i płynie z niej bardzo ciekawe przesłanie. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko napisać: serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” Anny Sokalskiej to moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, którym udowodniła, że do jej książek naprawdę warto wracać.

Fabuła książki utkana została z nielicznych dialogów, przemyśleń bohaterów, szczypty magii, słowiańskich wierzeń i zagadki kryminalnej, które absorbują czytelnika do tego stopnia, że nie jest on w stanie odłożyć książki...

Nie wiem czy kiedykolwiek spotkałam się z książką, której recenzja sprawiłaby mi tyle trudności.

Z jednej strony ciekawy pomysł na fabułę, przedstawienie ważnych tematów, z drugiej styl autorki który mi kompletnie nie leży.

Elena, młoda prawniczka oskarżona o zabójstwo męża, to postać niezwykle tajemnicza. Nikt nie zna jej do końca, nikt nie wie o niej wszystkiego. Byli koledzy ze szkoły czy studiów, współpracownicy, sąsiedzi - każdy widzi ją inaczej. Dla jednych to spokojna, dobra dziewczyna, inni widzą w niej samo zło. Przekupny prokurator Borys ze strzępków opowieści chce skonstruować akt oskarżenia, ale i on sam ulega sile przyciągania Eleny. Czy jednak faktycznie jest winna? Czy przyczyniła się do śmierci męża?

Co mnie zaciekawiło w książce to część przedstawiająca problemy związanych z kobiecymi chorobami i ich następstwami. Czy jest to thriller? Być może. Czy zawiera w sobie elementy słowiańskiej mitologii - ja prócz krótkiego nawiązania do tytułowej Mokoszy nic nie znalazłam. A przede wszystkim nie byłam w stanie skupić się na treści, bo styl autorki potwornie mnie nużył. Miejscami miałam wrażenie jakby książkę pisały dwie różne osoby. Jedna przedstawiała ciekawą historię w którą można było się zagłębić i tę część czytało się bardzo dobrze. Druga tworzyła rozwlekłe i kwieciste opisy i porównania, w których kompletnie się gubiłam i czytając traciłam koncentrację. Nie wątpię że książka znajdzie swoich wielbicieli, których język autorki zachwyci. Ja niestety raczej nie zrobię drugiego podejścia.

Nie wiem czy kiedykolwiek spotkałam się z książką, której recenzja sprawiłaby mi tyle trudności.

Z jednej strony ciekawy pomysł na fabułę, przedstawienie ważnych tematów, z drugiej styl autorki który mi kompletnie nie leży.

Elena, młoda prawniczka oskarżona o zabójstwo męża, to postać niezwykle tajemnicza. Nikt nie zna jej do końca, nikt nie wie o niej wszystkiego. Byli...

Ginie mężczyzna, jego zwłoki zostają odnalezione na terenie jego własnego ogródka a główną podejrzaną staje się oczywiście jego żona. Ta stroniąca od ludzi kobieta budzi wśród ludzi duże emocje, część uważa ją za czarownicę, wydając opinie o jej winie, część, że jej liczne romanse doprowadziły zrozpaczonego mężczyznę do szaleństwa i smierci. Jaka jest prawda? To właśnie ją próbuje odkryć pewien prokurator, dla którego służba jest też okazją do przyjmowania łapówek i śliskich interesów. Jednak nawet ten twardy facet wkrótce ulega urokowi kobiety i zaczyna się gubić w różnych wersjach prawdy.

Wiecie co oznacza słowo Mokosz? Bo ja nie miałam pojęcia, ale wujek Google mi pomógł i jest to słowiańska bogini.

Dziwna jest i niespotykana ta książka, nie ma w niej właściwie nic co znałabym wcześniej a na moc posępnego thrillera, czytalam ich bez liku. Niby jest to thriller, ale autorka wprowadza czytelnika w tak specyficzny świat, że w mojej opinii "Mokosz" wymyka się wszelkim normom i gra im na nosie.

Poza dwojgiem głównych bohaterów właściwie nie poznajemy imion pozostałych, są literami, które nie odwracają uwagi od głównego wątku.

Dużo tu mroku i deszczu, wiele niedopowiedzeń. Dla mnie to książka tak inna od wszystkich, że aż trudna do oceny, którą to jak zawsze pozostawiam wam, ale jeśli lubicie słowiańskie klimaty i tajemnice to może wam przypaść do gustu.

Ginie mężczyzna, jego zwłoki zostają odnalezione na terenie jego własnego ogródka a główną podejrzaną staje się oczywiście jego żona. Ta stroniąca od ludzi kobieta budzi wśród ludzi duże emocje, część uważa ją za czarownicę, wydając opinie o jej winie, część, że jej liczne romanse doprowadziły zrozpaczonego mężczyznę do szaleństwa i smierci. Jaka jest prawda? To właśnie ją...

Thriller z duszą! Książka, która łączy w sobie gatunki, mamy tutaj powieść obyczajową, thriller i elementy magii (ale tylko lekkie jej muśnięcie!). To wszystko jest subtelne i świetnie ze sobą tutaj współgra! Elena, która jest naszą główną bohaterką, to postać która do samego końca jest dla nas tajemnicą. W niektórych momentach będzie ofiarą, w innych będziemy ją podejrzewali o to, że to ona stoi za podejrzaną śmiercią swojego męża.

Jaka będzie prawda? Książka zmusza do refleksji i do stawiania sobie pytań. Świetna! Przekonajcie się sami - warto!

Thriller z duszą! Książka, która łączy w sobie gatunki, mamy tutaj powieść obyczajową, thriller i elementy magii (ale tylko lekkie jej muśnięcie!). To wszystko jest subtelne i świetnie ze sobą tutaj współgra! Elena, która jest naszą główną bohaterką, to postać która do samego końca jest dla nas tajemnicą. W niektórych momentach będzie ofiarą, w innych będziemy ją...

Główna bohaterka, osamotniona i enigmatyczna kobieta, staje się główną podejrzaną w sprawie o zabójstwo męża, co prowadzi do serii nieprzewidywalnych zdarzeń. Sokalska z niezwykłą finezją buduje napięcie, ukazując złożoność ludzkiej natury .To książka pełna niespodzianek, która nie pozwala się oderwać aż do ostatniej strony. Nie jest duża objętościowo i naprawdę szybko się ją czyta

Na mnie zrobiła wrażenie i chętnie sięgnę po kolejne książki autorki. Podoba mi się ona w takim wydaniu! 💕❣️

Główna bohaterka, osamotniona i enigmatyczna kobieta, staje się główną podejrzaną w sprawie o zabójstwo męża, co prowadzi do serii nieprzewidywalnych zdarzeń. Sokalska z niezwykłą finezją buduje napięcie, ukazując złożoność ludzkiej natury .To książka pełna niespodzianek, która nie pozwala się oderwać aż do ostatniej strony. Nie jest duża objętościowo i naprawdę szybko się...

Anna Sokalska w swojej książce "Mokosz" wprowadza nas w mroczny świat tajemnic i niedopowiedzeń. Historia młodej kobiety, podejrzanej o zabójstwo swojego męża, jest pełna zaskakujących zwrotów akcji i nieoczekiwanych odkryć. Śledztwo prowadzone przez prokuratora to fascynująca mieszanka suspensu i psychologicznej gry. Sokalska świetnie oddaje atmosferę niepewności i napięcia, sprawiając, że czytelnik do końca nie jest pewien, komu może zaufać.

To lektura, która trzyma w napięciu i zmusza do refleksji nad tym, jak łatwo można zagubić się w labiryncie kłamstw.

Anna Sokalska w swojej książce "Mokosz" wprowadza nas w mroczny świat tajemnic i niedopowiedzeń. Historia młodej kobiety, podejrzanej o zabójstwo swojego męża, jest pełna zaskakujących zwrotów akcji i nieoczekiwanych odkryć. Śledztwo prowadzone przez prokuratora to fascynująca mieszanka suspensu i psychologicznej gry. Sokalska świetnie oddaje atmosferę niepewności i...

Wiedźma czy święta? Anioł czy demon? O Elenie każdy mówi inaczej, jedni obwiniają ją o wszelkie zło tego świata, inni widzą w niej wzór opanowania i poprawności. Gdy zostaje oskarżona o zamordowanie męża skorumpowany prokurator podejmie próby odnalezienia jej prawdziwej twarzy w tysiącach obrazków namalowanych przez jej znajomych i współpracowników, czy to mu się uda? Czy może wszystkie jego wysiłki spełzną na niczym?
Gdybym nie miała wcześniej do czynienia z twórczością tej autorki, to powiedziałbym, że Mokosz to próba wpisania się szablon Kafkowskiego Procesu. Czytelnik wie tyle, że nic nie wie. Prokurator zbiera opowieści o życiu Eleny zamiast dowodów, a zbudowany z nich akt oskarżenia ma ukazać ją jako istotę niemoralną, bez uczuć czy zahamowań… przynajmniej do chwili, gdy sam Borys wpada w sidła uroku podejrzanej i własnych urojeń. Jednak pozostałe książki Anny Sokalskiej, które miałam okazję czytać również charakteryzują się takim stylem.
Jaka była Mokosz? Na pewno mniej słowiańska niż można było się spodziewać po tytule. Mimo ciekawego pomysłu i dobrze rozpisanych bohaterów – z których każdy stanowi oryginalny portret psychologiczny człowieka skrzywdzonego przez życie i drogi jaką wybrał pod wpływem wydarzeń z młodości, całość czytało mi się opornie. Nadmiar przymiotników w opisach i nadęty niemal poetycki język utrudniały mi skupienie się na treści.
Nie mówię, że ta książka była zła, bo tak nie było, ale zdecydowanie nie trafia do mnie styl autorki. Widzę poprawę między Mokoszą a Wieloświatami, ale wciąż czytanie szło mi jak po grudzie. Jestem pewna, że specyficzny język książki znajdzie również swoich fanów, niestety ja do nich nie należę.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Świat Książki
#współpracarecenzencka
#współpracabarterowa
#współpracareklamowa

Wiedźma czy święta? Anioł czy demon? O Elenie każdy mówi inaczej, jedni obwiniają ją o wszelkie zło tego świata, inni widzą w niej wzór opanowania i poprawności. Gdy zostaje oskarżona o zamordowanie męża skorumpowany prokurator podejmie próby odnalezienia jej prawdziwej twarzy w tysiącach obrazków namalowanych przez jej znajomych i współpracowników, czy to mu się uda? Czy...